خاطرات به دنیا امذن ابوالفضل

پسرنازم سلام شاید روزی که این مطالبو بخونی من نباشم پیشت .خیلی واسه اومدنت انتظار کشیدم .روزی که فهمیدم نبضی تو وجودم به تپش دراومده هر روز باهات حرف زدم. تا رسید روزی که صدای گریه تو روشنیدم. نمی دونستم اشک شوق بریزم یا اشک درد.اومدی و روزها و روزها بزرگتر شدی. همه تنهایهامو با تو پر می کردم وقتی که بابات نبود.اخه میدونی تا قبل از این که توبیای بابات همه وجود من بود و هست.تقریبا تمام تنهای هامو پر کرده بود جای خالی بابام و مامانمو خواهر و برادرم.بابات خیلی خوبه همیشه قدرشو بدون.همیشه از خدامیخوم ما رو برا هم نگه داره.کم کم بزرگ شدی .

حالا عکساتو میزارم تا ببینی چه قدر بودی و چه قدر شدی

اینجاحدود 2 سال ونیمت بود حرم امام رضا

قربون اون چشات بشم به چی فکر می کردی